عوامل محیطی مؤثر بر فعالیت فیزیکی و ارتقای سلامت دانشجویان گروه پزشکی ساکن خوابگاه بر اساس تئوری شناختی اجتماعی

مقدمه: عدم فعالیت فیزیکی یکی از مهم ترین مسائل بهداشت عمومی در سراسر دنیاست. به طور افزایشی، ارتباط هایی بین عوامل مختلف محیط زندگی و فعالیت جسمانی شناخته شده است. یافته های پژوهش محققین اهمیت عوامل محیطی را به عنوان تعیین کننده های فعالیت جسمانی نشان می دهد. هدف از مطالعه حاضر شناخت عوامل محیطی مؤثر بر فعالیت جسمانی در بین دانشجویان ساکن خوابگاه بوده است. روش: در این مقاله از مقیاس عوامل محیط فیزیکی در دو محور ایمنی و امکانات جهت ارزیابی محیط زندگی برای انجام ورزش و فعالیت جسمانی بر اساس تئوری شناختی اجتماعی در طراحی مطالعه و انتخاب نوع ابزار استفاده شده است. نمونه مورد مطالعه از خوابگاه های دانشگاه شاهد به طور تصادفی به تعداد 120 دانشجو انتخاب گردیدند. مقیاس عوامل محیط فیزیکی به همراه پرسشنامه بررسی میزان رضایت و اهمیت عوامل محیطی از نظر دانشجویان و پرسشنامه دموگرافی تکمیل گردید، سپس با نرم افزارspss و آزمون های آماری کای دو و تی مستقل تحلیل گردید. نتایج: براساس مقیاس بکار برده شده به طور کلی 4/83% از دانشجویان اذعان داشتند در خوابگاه به قدر کافی لوازم ورزشی (مانند: توپ، دوچرخه، اسکیت) برای استفاده در فعالیت جسمانی وجود ندارد، همچنین 7/56% معتقدند که پیاده روی یا دویدن آرام در اطراف خوابگاه ما به دلیل عواملی چون ترافیک، نبودن پیاده رو، وجود سگ، یا اراذل و اوباش و امثال اینها (به ویژه برای دختران) مشکل است، 1/54% بر این باور بودند اطراف خوابگاه ما برای پیاده روی یا دویدن آرام در طول روز جای امنی نیست و 6/71% از دانشجویان اعتقاد داشتند که برای انجام فعالیت جسمانی امکان دسترسی به زمین بازی، پارک، سالن ورزشی در نزدیکی خوابگاه ما وجود ندارد. نتیجه گیری: بهبودی در ایمنی محیط های زندگی تاثیر مثبتی درارتقا و تداوم ورزش و فعالیت جسمانی نوجوانان دارد.